کد مطلب:25946 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:19

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

برخي معتقدند كه بهشت حضرت آدم و حوّا كه از آن رانده شدند، همين زمين بوده و آدم و حوّا در سرزمين آفريقا زندگي ميكردند و همين زمين به درجات پايينتر تنزل يافته است؟ چنين نظري تا چه حد صحت دارد؟

بهشتي كه آدم و حوّا8 در آن بودند، بهشت جاويدان ـ كه به مؤمنان وعده داده شده ـ نبوده; بلكه باغي از باغهاي با شكوه و پر نعمت خداوند بوده كه در يكي از مناطق سرسبز زمين قرار داشته است و مقصود از هبوط و نزول آدم به زمين، نزول مقامي است نه مكاني; يعني از مقام ارجمند خود و از آن بهشت سرسبز پايين آمدند.

برخي از مفسران ازجمله علامه طباطبايي; ميگويند: بهشت آدمبهشت برزخي بوده كه در آسمان قرار داشته است. و چون در آن زمان، شيطان از رفتن به آسمانها ممنوع نبود، به همين جهت توانست آنها را وسوسه كند تا از درخت ممنوع بخورند، و بهشت آنها، بهشت جاويدان نبود كه شيطان نتواند وارد شود.( ر.ك: الميزان، علامه طباطبايي;، ج 1، ص 139، نشر اسماعيليان / تفسير نمونه، آيتالله مكارم شيرازي و ديگران، ج 1، ص 186 و 187، نشر دارالكتب اسلامية. )

بعضي از روايات، اشاره دارد كه پس از هبوط حضرت آدم و حوّا از بهشت به زمين، هر دو در مكه فرود آمدند. حضرت آدم بر كوه صفا و حضرت حوّا بر كوه مروه فرود آمدند; همان دو كوهي كه حاجيان هفت بار بين آن دو ميروند و باز ميگردند.

علامه طباطبايي;، قرآن شناس معاصر در كتاب الميزان، ج 1، ص 139 ميگويد:

كوه صفا را از آن جهت به اين نام خواندهاند كه صفيالله، يعني برگزيدة خدا (حضرت آدم) بر آن فرود آمد، و كوه مروه را از آن رو به اين نام ناميدهاند كه مرأة يعني زن (همسر حضرت آدم) بر آن فرود آمد.

محلّي كه خداوند انسان ]آدمغ[ را از گِل آفريد و سپس از روح خود در آن دميد، و هم چنين محلّي كه ملائكه بر او سجده كردند معلوم نيست، ولي محلّي كه پس از اين مراحل، آدم و حوّا8 در آن اسكان داده شدند، تا اندازهاي مشخص است; اين مكان، مكاني نيست كه گل آدم در آن جا سرشته و كامل شد و به صورت انسان درآمد، زيرا خداوند متعال، پس از انجام اين مراحل (سرشتن گل، دميدن روح و...) آن دو را به سكونت در بهشت امر ميكند: وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلَغكَةِ اسْجُدُواْ لاِ ?َدَمَ فَسَجَدُوَّاْ إِلآ َّ إِبْلِيسَ أَبَيَ وَ اسْتَكْبَرَ وَ كَانَ مِنَ الْكَـَفِرِين # وَ قُلْنَا يَـََّـ ?‹َادَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَ كُلاَمِنْهَا رَغَدًا حَيْثُ شِئْتُمَا;(بقره،34ـ35) و ياد كن هنگامي را كه به فرشتگان گفتيم: براي آدم سجده و خضوع كنيد. همگي سجده كردند، جز ابليس كه سرباز زد و تكبر ورزيد، و ]به خاطر نافرماني و تكبرش[ از كافران شد. و گفتيم، اي آدم! تو با همسرت در بهشت سكونت كن و از ]نعمت هاي[ آن، از هر جا ميخواهيد، گوارا بخوريد; اما نزديك اين درخت نشويد كه از ستم كاران خواهيد شد.

شيطان از آن محلي كه فرشتگان مأمور به سجده بر آدم شدند ـ پس از نافرماني بيرون رانده شد، در حالي كه در بهشتيكه آدم و حوا8 زندگي ميكردند، حضور داشت: فَاخْرُجْ إِنَّكَ مِنَ الصَّـَغِرِين;(اعراف،13) بيرون رو، كه تو از افراد پست و كوچكي.

پس با بيان اين دو دليل روشن شد كه محلّ خلقت و سجده بر آدمغ غير از بهشتي است كه در آن ساكن شدند و از نظر جغرافيايي هم محلّ آن معلوم نيست، ولي خصوصيات آن در روايات آمده است.